വൈദ്യരേ....

രാധേകൃഷ്ണാ

വൈദ്യരേ.. 

എന്റെ രോഗങ്ങള്‍ പറയാം 

അതിനു ശേഷം എന്തു മരുന്ന് വേണോ 

അതു കുറിച്ചു തരു...

എന്നെ അഹംഭാവ രോഗം പാടു പെടുത്തുന്നു..

എനിക്കു പൊങ്ങച്ചം വളരെ കൂടുതലാണ്..

എന്നെ സീമയില്ലാത്ത കാമം ഉപദ്രവിക്കുന്നു...

രാവും പകലും ഇല്ലാതെ കോപം

എന്നെ ആട്ടി വെയ്ക്കുന്നു.. 

നാളും നക്ഷത്രവും നോക്കാതെ 
അസൂയ എന്നെ ഭരിക്കുന്നു..

നേരവും വസ്തുവും കണക്കാതാതെ 
വെറുപ്പ്‌ എന്നെ വാട്ടുന്നു...

ശരീരം ഒരു കര്‍മ്മത്തില്‍ വ്യാപരിക്കുമ്പോള്‍
മനസ്സ് മറ്റൊരിടത്തു അലയുന്നു... 

ആഗ്രഹങ്ങള്‍ക്കു ഒരു സീമയില്ലാതെ
തോന്നിയപോലെ പോകുന്നു...

ഈ രോഗങ്ങളാല്‍ ഞാന്‍ പെടുന്ന പാടു
ഉള്ളതു പോലെ പറയാന്‍ വയ്യ...

പുറത്തു പറഞ്ഞാല്‍ മറ്റുള്ളവര്‍
കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നു...

എത്രയോ വൈദ്യന്മാരെ കണ്ടു...

പലരും എന്റെ ശരീരത്തിനെ 
ചികിത്സിക്കുന്നു...

പക്ഷെ അങ്ങ് മാത്രം എന്റെ 
ശരീരം, മനസ്സ്, ആത്മാവ് 
മൂന്നിനും ചേര്‍ത്ത് ചികിത്സിക്കും
എന്നു ഞാന്‍ കേട്ടു... 


അതു കൊണ്ടു അങ്ങയെ കണ്ടു 
എന്റെ രോഗങ്ങളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു
മരുന്നു വാങ്ങാന്‍ ഞാന്‍ വന്നു...
   
വൈദ്യരേ...
മുതിര്‍ന്ന വൈദ്യരേ...
വീരരാഘവ വൈദ്യരേ...

എന്റെ രോഗങ്ങള്‍ക്കു ഒരു ഒറ്റമൂലി തരു..
സുലഭമായ മരുന്നായിരിക്കണം..
ചെലവില്ലാത്ത മരുന്നായിരിക്കണം..

ഞാന്‍ പരമ ദരിദ്രനാണ്..
എന്റെ കൈയില്‍ ഒരുപാടു ധനമില്ല... 

വൈദ്യര്‍ വീരരാഘവന്‍ എന്നോടു പറഞ്ഞു.. 
'നിന്റെ രോഗങ്ങള്‍ക്കു ഒരൊറ്റ മരുന്നേ ഉള്ളു..
എന്നെ ശരണം പ്രാപിക്കു..'

അടിയന്‍ പറഞ്ഞു.
'ഹാ അത്യത്ഭുതമായ മരുന്നു... 
ഇത്രയും നാള്‍ ഇതു അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലല്ലോ
ശരി സാരമില്ല...
ഇതാ ആ മരുന്നു കഴിക്കുന്നു...
വീരരാഘവാ താങ്കളെ ശരണം പ്രാപിക്കുന്നു..'

എന്റെ രോഗങ്ങള്‍ ശമിച്ചു..
ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ സുഖമായിരിക്കുന്നു..
നന്ദി വീരരാഘവ വൈദ്യരേ...